“We wachten op onze tijd, maar de tijd wacht niet op ons.” De Tibetaanse monnik keek me ernstig aan; alsof hij mij persoonlijk toesprak te midden van zeventig toehoorders. Het kwam keihard binnen. “Tijd komt nóóit terug en gaat altijd door. Dus waar zijn we toch allemaal mee bezig:
Wat wil je écht doen in dit leven?
Monnik en meester
Het waren de woorden van Tulku Lobsang, een gerespecteerde boeddhistische meester die de wereld rondreist om mindfulness te onderwijzen. Ik had zijn naam al eens gezien en wilde zijn workshop in Breda dolgraag bijwonen. Daar zat hij dan, de eenvoud zelve; het toonbeeld van aandacht en wijsheid. Ik voelde me helemaal op mijn plek.
De tijd verdwijnt
De anekdotes en wijsheden van Lobsang zochten direct een weg naar mijn geest. En dat hield niet meer op, want ze houden me tot op de dag van vandaag bezig. Ik ben er zelfs een beetje door uit het veld geslagen, want het plaatst de dagelijkse dingen in een compleet ander perspectief. Het is alsof ik in een helikopter ben gestapt en boven mijn leven rondvlieg:
Didie, de tijd komt niet terug.
Veerkracht en dapper zijn
Ik zou er weemoedig van kunnen worden, maar ik weet wel beter. Enige veerkracht is nodig, maar de bewustwording van tijd zorgt er juist voor dat ik ga bruisen; dat ik voel dat de tijd rijp is om te kiezen of juist, te laten. En daarin vind ik mijn heil. In het laten gaan van gedachten, imago, wensen en mensen. Het lijkt een nieuwe fase in mijn leven. Een hele moeilijke omdat het vraagt dapper te zijn en af te stappen van gewoonten.
Loslaten van gedachten
Alle problemen die mijn gedachten me dagelijks aanpraten, zal ik moeten laten gaan. Want het merendeel houd ik zélf in stand. Sommige wereldse problemen kan ik helaas niet wegdenken (terreur, oorlog, honger, ziekte), maar het gros van de zelfbedachte obstakels wel. Ze zijn er enkel bij de gratie van mijn gedachten. Het niet bedenken ervan, is de weg die ik moet gaan. Met een geest die graag prikt en vertwijfelt, valt dat niet mee. Daarom is het ook zo’n moeilijke fase. Maar die mag er zijn. Ook al brengt het nu onrust en enige ontwrichting. Gelukkig is dat slechts een moment, want de tijd gaat voorbij.
