Arnhem, Nijmegen, Design. Een twijfelachtig trio? Voor mij vormen ze een inspirerende combinatie. Wonen, werken en iedere dag een open-mind. Ik teken ervoor.
Zo’n tien jaar verhuisde ik vanuit Wijchen via Groningen (ja ik beken, een merkwaardig uitstapje) naar Arnhem. Ik ging samenwonen op een geweldige etage aan de Sint Peterlaan bij Sonsbeekpark. Dat er in deze straat niet veel eerder een moord was gepleegd, kon mij niet weerhouden van deze ‘move’. Bovendien was ik al lang blij weer in ‘the land of the living’ terecht te zijn gekomen na een ‘koud’ verblijf in het noorden.
De locatie was geweldig en de stad Arnhem een heerlijke plek om te wonen en leven.
Het onderwerp design kwam in mijn wereld nog nauwelijks aan bod. Een vriend vertelde me wel eens over zijn passie voor de stoelen van Ray Eames of Gispen, maar daar bleef het bij. Ondertussen liep het design in mijn persoonlijke leven enkele deukjes op en na een tussenstop kocht ik geheel solo (ja, de zelfbewuste, onafhankelijke vrouw was geboren) een bovenwoning aan de Arnhemse Annastraat.
Na anderhalf jaar was ik ready voor de next step en vertrok ik via een kort Nijmeegs verblijf naar Amsterdam.
Als jonge, ambitieuze en avontuurlijke vrouw wilde ik natuurlijk wel zoveel mogelijk stappen zetten. Nu was niet iedere een juiste, maar leren deed ik zeker. Amsterdam was ‘alive’ en de creativiteit lag op straat. Maar het echte werk bevond zich achter gesloten deuren die niet tot mijn netwerk behoorden. Daar deel van uitmaken? Nee, mijn nuchterheid en integriteit vormden geen goede match met de Randstad.
Na mijn ‘westerse’ avontuur kwam ik eindelijk weer op adem in Nijmegen.
Ik had ondertussen mijn eigen communicatiebureau en bevond me in no-time middenin het designlandschap van de mode als communicatieadviseur van de Arnhem Mode Biënnale. Op dat moment verkeerde het evenement met het sublieme oog van mode illustrator Piet Paris nog in een geweldige extase van creativiteit, succes en talent.
Ik ontmoette jonge designers die leefden voor de mode.
Onder hen de gedreven studenten van ArtEZ die dag en nacht ploeterden om hun eindexamenwerk en dus hun ziel bloot te geven aan het grote publiek. De mix van Nijmegen, Arnhem én mode zorgde voor een geoliede driehoek waar ik me thuis voelde. Na de biënnale richtte ik mij op andere projecten in de regio, maar het creatieve in mij bleef alert en ik keek verder dan de grenzen van de rivieren. Wat volgde was een geweldige combinatie van idealisme, pragmatisme en een open mind.
Ik werd Hoofd Communicatie bij Design Academy Eindhoven.
Die stap had uiteraard één zware consequentie. De dagelijkse routine via het Keizer Karelplein naar mijn kantoor in Nijmegen maakte plaats voor de moeizame A50 richting het zuiden. Maar, omdat ik daar design, getalenteerde mensen, exposities in Londen en Milaan en een toekomstvizier op Azië en Afrika tegenover stond (design overspoelt de wereld), stapte ik met een smile in mijn auto.
Juist omdat ik me nu meer dan ooit te midden van het design umfeld begeef, komt Arnhem weer in beeld.
Immers, ik ervaar nu hoe geweldig een Dutch Design Week wordt georganiseerd én bezocht, en ik mag zelf trots zijn op de Graduation Show van ‘mijn studenten’. Zou het niet mooi zijn als ArtEZ, Arnhem en Modevormgeving elkaar weer weten te vinden? En oh ja, betrek Nijmegen in het evenement. Misschien niet het mekka van de modevormgeving, maar de grafische creatieve industrie draait er overuren. Ik heb de combinatie in ieder geval rond, vanuit een passie voor alles wat mogelijk is met een open mind, van A50 tot A12.
(verschenen in glossy magazine Luxity)
