Het lijkt alsof ik er al jaren naar op zoek ben. Eenvoud. Weg ballast. Let it go! Letterlijk en figuurlijk. En een huis vol spullen? Ik geef het graag weg. Ingewikkelde business vraagstukken? Ik breng het terug tot de essentie. De figuurlijke rugzak vol bagage? Klepje open en fly away!
Complexiteit managen
Nou ja, dat klinkt allemaal erg eenvoudig, maar het is knap lastig. Ik word iedere dag overspoeld met doe-dagen, denk-daden, durf-dromen of deel-dingen. En telkens denk ik weer: hoe kan ik de complexiteit terugbrengen tot een voortreffelijke basis die zichzelf managet (een uitzondering daargelaten, want ons zoontje van bijna 9 maanden vindt het best lastig zijn eigen was te draaien).
De flow
Complexiteit verdragen heeft waarschijnlijk alles te maken met ‘go with the flow’. Want, je verzetten tegen het ingewikkelde raamwerk dat ‘leven’ heet, leidt alleen maar tot meer uitdagingen. Nee, flexibiliteit, dat is het toverwoord. Meedeinen op de golven, rekbaar zijn als de situatie erom vraagt en meeveren als de omgeving in beweging is. Nu alleen nog het toverstokje vinden.
Ballast en eenvoud
En toch vind ik het een mooie missie: ballast terugbrengen tot eenvoud. Tijdens mijn werk doe ik niet anders: ongestructureerde plannen, verhalen die inconsistent zijn… de Manager Eenvoud tekent ervoor. Geef mij de chaos en ik kom terug met een fundament waarmee mensen vooruit kunnen.
Eenvoudig leven thuis
De grootste uitdaging is nu de Thuismanager Eenvoud. Ik vraag me werkelijk af wie dat op de rit heeft. En dan heb ik het nog niet eens over het huishouden en al die bergen wasgoed. Zou het allemaal niet wat minder kunnen mat alle kleding in huis? En niet te vergeten de stofwolken vanwege een vergeten schoonmaakbeurt. Ik schaam me zelfs als er een pakketje wordt bezorgd. En nog zo’n item: afval. Het klinkt gek uit mijn mond (ben alles behalve een eco-freak), maar echt: kan iemand een einde maken aan al die deelverpakkingen, wegwerpdoosjes, minizakjes, take-away puinhopen. Eindeloos. Complex. Afval is per definitie ballast.
Genoeg. Laat ik mezelf weer eens ombuigen. Even zuurstof happen, afstand nemen en alles in perspectief plaatsen. Je raadt het al: Ik ga de vuilnis buiten zetten.
