De balans tussen inspanning en ontspanning is een van de meest heilzame ervaringen. En daarom vind je mij na een dag onderzoek en studie in de bossen. Al wandelend of hardlopend terwijl mijn gedachten een betekenisvolle weg vinden. En zo kom ik regelmatig tot inzichten die mijn kijk op het leven verhelderen.
Zo vond ik de wonderbaarlijke vergelijking tussen hardlopen en mindfulness.
Hardlopen was ooit een alledaagse activiteit voor jagers op zoek naar hun prooi. Inmiddels rennen we massaal over onze aardbol om ons fitter te voelen, minder te piekeren of gewicht te verliezen. Om te leren hoe we deze activiteit het beste kunnen beoefenen, is er (wetenschappelijk) onderzoek gedaan, zijn er trainingen ontwikkeld, boeken geschreven, magazines en websites ontwikkeld en kunnen we – al dan niet met de hulp van een coach – via onze smartphone de wereld voorbij rennen terwijl we bijhouden wat we hebben bereikt én delen met iedereen die ons virtueel liefheeft.
En dan mindfulness: een ervaring waarbij het hart en de geest samenkomen door met aandacht in het hier en nu te leven.
Iets dat onze verre voorvaderen ook al deden. Een oerinstinct dat eeuwen later is verworden tot een gezonde training te volgen via cursussen, boeken, cd’s, tijdschriften, websites en zelfs te raadplegen via apps, al dan niet met de stem van een meditatie coach. En net als bij hardlopen kunnen we online dagboeken bijhouden van onze gemoedstoestand en een online community vragen stellen. Daarmee is een eenvoudige vergelijking gemaakt.
Als informatiewetenschapper intrigeert mij de manier waarop mens en technologie elkaar ondersteunen.
Wat is daarom het beste medium om verantwoord en succesvol onze mind te trainen? Of, hoe zou het ideale medium eruit moeten zien zodat we niet afhaken en resultaat boeken? Is dat een groepscursus om vervolgens per smartphone herinnerd te worden aan de dagelijkse routine? Of moeten we een boek lezen en individueel oefenen? Ik vraag me af of zowel hardlopen als mindfulness dezelfde benadering nodig hebben.
Of moeten we vooral opnieuw leren luisteren naar onze primaire behoeften en de vanzelfsprekende activiteiten die daaruit voortkomen?
Het lijkt erop alsof we daar zo ver vanaf gedreven zijn en vooral digitale data nodig hebben om onszelf te begrijpen. Ik kan alleen maar wensen dat technologie ons helpt naar bewustwording en zelfinzicht zodat we onszelf weer liken in plaats van de big data die ons overstromen.
