Een paar dagen aan de Zeeuwse kust. Mijn manier om af te schakelen en me weer op te laden. Even terugtrekken uit het dagelijkse ritme om te kijken of het me allemaal nog bevalt. Ik zocht een soort nulpunt om vandaar uit mijn leven weer in te richten. Maar ik vond helemaal niks. Ik werd weliswaar leeg in mijn hoofd, maar het eureka moment kwam niet. Ik was er weer ingetrapt hoor. Denken dat je jezelf kan dwingen tot een soort ‘verlichting van de dag’.
Niemand zijn
En toch werd me iets duidelijk. Dat ik het leven niet kan polijsten. Het is een illusie: alle oneffenheden gladstrijken om het leven daarna in een geweldige flow naar je hand te zetten. Want als je denkt dat je alles op de rit hebt, word je binnen de kortste keren getrakteerd op een tegenvaller of frustratie. En kun je opnieuw beginnen. Polijsten is een utopie; een gladgestreken leven is leeg:
Zo word je niemand.
Uit je comfortzone gaan
Er staat iets tegenover wat veel mooier en zinvoller is: alles onder het stof vandaan halen en opruwen. Uit je comfortzone en confrontaties aangaan. Hier en daar een stevige discussie voeren en je kwetsbaar opstellen. Daar kom je veel verder mee dan wanneer je vanuit een veilige illusie afwacht. Leer jezelf en je omgeving kennen met alle ups & downs, maar vertrouw tegelijkertijd op de sterke persoon die je in werkelijkheid bent. Dan word je tenminste iemand. Het is als de zee waar ik rustig van werd: de onvoorspelbare golven zien komen en gaan, en weten dat het in werkelijkheid altijd water zal zijn.
Jezelf zijn, iedere dag opnieuw
In mijn samengestelde gezin word ik dagelijks verrast en uitgedaagd door situaties die ik niet voorzien had. En iedere keer ben ik aan het vechten om een soort heilig huis neer te zetten waar iedereen elkaar perfect aanvoelt. Ik wil dat mijn man, zoon en bonus kinderen 24/7 in harmonie en eenvoud leven. Dat kan dus niet! Ikzelf evenmin. Dat lukt enkel door me compleet af te zonderen in stilte, maar dat is niet het leven dat ik leiden wil. Niemand volgens mij. De kinderen – met al hun temperament – hebben het bovendien nodig om ál hun emoties te ontdekken. Ook de eigenschappen die mij uit balans halen. Zo komen we steeds dichter bij de persoon die we echt zijn.
Alleen in Zeeland. De verlichting vond ik niet, mezelf wel.
