The most regretful people on earth are those who felt the call to creative work, who felt their own creative power restive and uprising, and gave to it neither power nor time.
Door Mary Oliver, Blue Pastures.
Squam. Didie in het kwadraat. Het duurde even voordat ik het woord in de juiste context kon plaatsen, maar het concept was direct raak. Squam. In basis is Squam ‘gewoon’ een geweldig stuk natuur in de V.S.: Squam Lake, een meer in New Hampshire. Ik dacht eigenlijk dat het een nieuw werkwoord was of een fenomeen dat ik nog niet kende, maar het bleek al jaren te bestaan: een heerlijke plek om de serene schoonheid van de natuur te ervaren. Mijn kennismaking met Squam had niet direct iets te maken met het meer, maar riep waarschijnlijk evenveel emotie op als de aanblik van het zuivere water tegen de achtergrond van de frisgroene dennenbossen.
Dankzij een nieuwe post op de blog van food stylist Helene Dujardin kwam Squam op mijn pad. Zij bracht onlangs enkele dagen door op een Squam retraite en beschreef op volledige rake wijze haar ervaring. Iedere gedachtegang voelde als de mijne; als iets wat zich een weg baande door mijn complexe geest en zorgde voor een heldere flow. Deze flow weet zich één keer in de zoveel tijd te manifesteren. Ik heb nog geen recept voor de ideale omstandigheden, maar deze momenten zijn zeer welkom; zelfs nagenoeg noodzakelijk om te voelen waar mijn inmiddels vergeelde papiertje aan de kamer muur over gaat:
‘Als je vleugels hebt, moet je ze gebruiken’.
Mijn flowmomenten zijn ontstaan in de tijd dat ik als heldhaftig meisje tussen de grote, stoere tieners mocht dansen. Als klein eigenwijsje mocht ik bij uitzondering meedoen met de echte sterren. ‘Born to Dance’, zei mijn T-shirtje. Het dansen vormde een rode draad door mijn leven met een geweldige tijd als stijldanser latin en later als aerobicsinstructrice met een energieke drive. Maar, dansen was niet het enige flow-recept. ‘Tekst en plaatjes, kleur en vorm’, dat was de equivalent (waarmee ik later ook geld kon verdienen als marketingcommunicatie professional). Het begon met zelfgemaakte vriendenboekjes en vakantieboekjes tot aan compleet uitgewerkte concepten voor tijdschriften en websites (online platform voor aerobics instructors en een blog voor Vrolijke Vrouwen). Eigenhandig gebouwd in html-code dus buitengewoon onderhoudsonvriendelijk, maar ik kon er mijn energie en positieve spirit in kwijt.
Later schoof ik aan tafel bij de directeur van WeekBladpers Tijdschriften (Cees van Nijnatten) voor een Boardgirls magazine. Hij twijfelde of de markt groot genoeg was, maar hij stond open voor mijn suggesties. Later ontwikkelde ik met mede-ondernemer het ‘wij’ magazine MAFF. Het was volgens ons hoog tijd voor een magazine dat zich niet langer op het individu richtte, maar ruimte bood om juist sámen het leven te vieren. De eerste pagina’s werden uitgewerkt, maar daar bleef het bij. (deze mede-ondernemer houdt nu feelgood sessie in de Gardens of Happiness. Chapeau!).
Niet veel later, na 1,5 jaar vastberadenheid, zag het magazine BWELL het licht.
Een magazine voor lezers van een regionaal dagblad waarmee ik de goede, gezonde, creatieve ideeën voor het leven deelde met lezers van het dagblad. Aangezien de dagbladuitgever eindverantwoordelijk was, kon ik het niet doorontwikkelen, maar het gevoel was goed. In mijn hart was een community geboren: een magazine, reizen, een fysiek yoga en wellness centrum, e-shop, boeken, kalenders; het verhaal was groot, maar vooral integer. Recht vanuit mijn hart, voor iedereen die er baat bij zou hebben.
Tijdens mijn laatste ondernemersjaar (2011) was platform ‘Hulde Aan’ een feit. Vlak ervoor had ik een compleet concept uitgewerkt voor een fitnessmagazine, een lifestyle e-shop gelanceerd alsmede een concept voor magazine CreaBea dat op onconventionele wijze de tijdschriftenplanken moest vinden. Hulde Aan werd een doorvertaling of misschien wel volgende stap. Ik omschreef het als volgt:
Dit is een creatief podium voor leuke artikelen, bijzondere hersenspinsels, herkenbare fun momentjes en eigentijdse items die de aandacht verdienen. Immers, het leven biedt zo veel leuks, dat we vooral moeten kijken naar wat we allemaal wél hebben in plaats van te zoeken naar wat er mogelijk nog ontbreekt.
Samen met een mede-ondernemer Cabbage ontwikkelden we een bookazine en blog.
Daarop brachten we een hulde aan alles en iedereen dat het leven vooral erg leuk maakte. We lanceerden zelfs een eigen uitgeverij compleet met huisstijl: Uitgeverij Kers. Iets in mij hield de ontwikkeling tegen, het gaf te weinig houvast en te veel onrust. En ja, uiteindelijk zou mijn compagnon zonder schrijver en conceptontwikkelaar komen te zitten.Terugkijkend: een bijzondere weg van concepten die hier en daar hun sporen hebben achtergelaten, waarvan de thematiek verschoof naarmate mijn belevingswereld veranderde. Maar mijn intenties waren altijd dezelfde:
Mensen inspireren met positieve communicatie over alles dat het leven in een positief daglicht stelt.
Waarom? In het vurig verlangen om mensen die zich daarin herkennen, energie te geven om hun leven met beide handen aan te pakken en ervan te genieten als het grootste geschenk ooit.
En toen was daar ineens Squam in de V.S. Zo ongeveer de kern van de weg die ik heb afgelegd. Een blog, verhalen, e-shop, workshops yoga, fotografie, koken, evenementen en reizen waarbij creativiteit het uitgangspunt is voor een leven dat bol staat van voldoening, plezier en samen ervaringen delen in een natuurlijke setting. De eerste Europese variant is een feit: SquamItalia. Vanwege mijn werk is het niet mogelijk om er zelf naar toe te gaan, maar het verhaal klopt. De workshops, de mensen, de locatie. Ook de originele V.S. retraites zouden de ultieme feelgood vibe zijn. Ik vlieg NIET graag, maar zou er een reis naar de V.S. voor over hebben.
Als gedreven levensgenieter met een avontuurlijke geest hoeft het overzeese karakter van Squam natuurlijk geen beperking te zijn.
Squam uitnodigen in Nederland? Op één van de mooiste locaties in bijvoorbeeld de Zuid-Limburgse heuvels, de Waddeneilanden of de bossen in Drenthe? Why not. Of: organiseer een eigen Squam retraite of hoe het ook heten mag. Ik ken veel mensen die workshops zouden kunnen geven die helemaal passen in de Vrolijke Vrouwen-BWELL-Hulde Aan-Kers-Squam gedachte. Go ahead: zelf kussens maken, yoga, meditaties, aquarellen nieuwe stijl, food als feest, fotografie als verhaal, mozaïek maddness. Of gewoon breien voor boekenfreaks. Whatever!
Ik vind het sowieso geweldig dat een groepje mensen in de V.S. deze droom heeft gerealiseerd. Over hulde gesproken. Hulde Aan Squam! En tegelijkertijd bedankt voor een uniek flow-moment dat me herinnert aan mijn eigen ‘wings’ en, hoe belangrijk het is om ze te gebruiken.
