Je bent trots op het huis waar je woont. Het zou best wat groter mogen, een uitbouw, nieuwe keuken of wat meer tuin, maar voorlopig prima zo. Van een tiny house heb je gehoord, wie niet tegenwoordig?
Ergens lijkt het je fantastisch, al die eenvoud.
Dichtbij de natuur, minimalisme, weg van de drukte in de stad. Je hoofd leeg maken en minder spullen. Een lifestyle met duurzaamheid en vertraging, puur leven. Het past bij je, maar niet bij het drukke gezinsleven dat je nu leidt. Permanent wonen in een tiny house is geen optie. Hoe kun je er dan toch van genieten?
Op vakantie in een eco cabin.
Mijn nieuwsgierigheid naar vakantiehuisjes in de natuur ontstond een paar jaar geleden. Mijn broer had een vakantiewoning in een bungalowpark gekocht. Niet voor eigen vermaak, maar vanuit beleggen en rendement. Dichtbij de kust in Ouddorp. Ik kwam er graag. Mét gezin vanwege de zee en het comfort. Of juist solo, om er te schrijven, wandelen en fotograferen. Het was niet de bedoeling dat ik er vaak kwam, dat kostte mijn broer alleen maar geld. Maar de ervaring had mij zo geraakt, dat ik stiekem droomde van een eigen plekje:
Een cottage waar ik altijd naartoe kon.
Ik maakte lange lijsten van campings, vakantieparken en huisjes; uren bellen of er iets te koop stond. Maar het viel tegen: Van Kijkduin tot aan het uiterste puntje van Zeeland, de huisjes bleken onbetaalbaar. Een aluminium of kunststof chalet was geen probleem, maar dat noem ik geen genieten. Zie jij jezelf al tussen de schotelantennes en pergola’s?
Ook was er nergens vrije grond, behalve idioot dure kavels hier en daar.
Alles bleek eigendom van Staatsbosbeheer, agrariërs of de recreatie giganten. Ik week uit naar de Veluwe, de bossen in Noord-Brabant of zelfs Limburg. Daar was nog wel wat grond te vinden. Huren of kopen op een vakantiepark, met een eigen huisje. Maar het zou me tienduizenden euro’s aan grond kosten. Ik vertelde erover aan mijn moeder. “Zoveel geld voor een stukje bosgrond?” Het was inderdaad waanzin, dat wist zij als boerendochter het beste.
Mijn eigen huisje in de natuur leek verder weg dan ooit.
Daarom liet ik mijn plannen even rusten. Totdat ik afgelopen zomer opnieuw werd geprikkeld. Mijn broer kocht een tweede belegging in Nieuwvliet-Bad, een comfortabele 4-persoons villa bij zee. We vierden er de verjaardagen. Fantastisch, al had ik interesse in iets anders. Ik liet mijn oog vallen op de houten, comfortabele beachhouses bij de duinen, een stukje verderop. De vormgeving, het interieur en de beplanting, het voelde goed. Maar opnieuw onbetaalbaar en te commercieel: geen privacy, alles dicht op elkaar. En toch gaf ik me niet gewonnen.
Ik vervolgde mijn expeditie mindful life.
Talloze sobere huisjes heb ik bekeken en bezocht. Zo kwam ik ook bij de tiny house beweging terecht. Want minimalistisch wonen is niet alleen een droom van mensen zoals ik. Talloze studenten, starters en andere woningzoekers zoeken een betaalbare oplossing, omdat ze de belachelijke huizenprijzen niet kunnen opbrengen. Bovendien willen ze vaak onafhankelijk zijn, zelfvoorzienend dus. Geen financiële of wettelijke bemoeienis. De eerste mini utopia’s zijn een feit, de bewoners zijn er klaar voor. Al moeten lokale overheden er flink aan wennen. In de ambtelijke wereld gaat alles langzaam. Wat dat betreft het toonbeeld van een slow lifestyle…
Mij gaat het niet om permanente bewoning.
Ik heb het prima in mijn Bredase huis. Maar om een plek waar ik me regelmatig kan opladen, met of zonder gezin. In alle eenvoud nabij de natuur.
Een tiny house als middel om geluk in het kleine te vinden, niet als doel.
Door mijn intensieve zoektocht heb ik een grote diversiteit een eco housing ontdekt. Ga je all the way, dan kies je off-the-grid: compleet zelfvoorzienend. Zo’n cabin kost je ruim honderdduizend euro. Voor een paar duizend euro per jaar huur je er een staplaats op de camping bij.
Gaat het je enkel om de ‘eenvoudige’ beleving en wil je minder betalen?
Dan koop je een compacte cottage met water- en elektra aansluiting. Zonder gas, dan gebruik je in elk geval minder fossiele brandstoffen. Voor dertig tot tachtigduizend euro zit je eenvoudig warm.
Niet kopen, maar een natuurhuisje huren?
Ik kan me er van alles bij voorstellen. Want een echte minimalist wil gelukkig zijn met minder. En vooral duurzaam. In dat geval boek je een slow cabin om de stilte van de zee of het bos te ervaren. Voor een paar honderd euro komt het hele gezin tot rust. Het leert je te leven met alles wat er is. Niet alleen met natuurlijke bronnen, maar ook met elkaar! Achter minimalistische vrijetijdsbesteding schuilt namelijk veel meer dan een hip ‘relax momentje’. Een paar dagen off-the-grid vormt het vertrekpunt van een slow lifestyle.
Door de bewustwording in de natuur ontdek je hoe weinig er nodig is om gelukkig te zijn.
En je komt erachter hoezeer je gehecht bent aan gemak en spullen. In een ecologische cabin word je geprikkeld je huidige levenspatroon onder de loep te nemen. Je leert de vergeten eenvoud van de natuur beter te begrijpen. En, je leert jezelf opnieuw kennen…
Dat maakt zelfvoorzienende cottages een aanjager om mindful te leven.
Zo zie ik het ook. Daarom wil ik als mindful ondernemer investeren in een cabin, om het huisje te kunnen verhuren. In de hoop dat meer mensen het geluk in de eenvoud vinden.
Ondertussen komt mijn droom dichterbij. Langzaam maar zeker, slow… zoals het hoort.
Ik voer gesprekken met leveranciers, bouwers en campingeigenaren. Bovendien bekijk ik mogelijke investeringen met slow-living pioniers. Stuk voor stuk visionaire ondernemers met het hart op de juiste plek. Diep gemotiveerd om onze wereld te koesteren, voor zichzelf en hun kinderen.
Met z’n allen investeren in een betekenisvolle economie, ik leef ervoor.
Geluk een oneindig veel ‘natuurlijke’ energie…
De foto’s bij dit artikel zijn afkomstig van ondernemers en pioniers met wie ik in gesprek ben. Ik vind het geweldig wat ze doen, daarom deze beelden.
Wil je iedere dag wegdromen bij een bijzondere cabin? De Amerikaanse Zach Klein heeft er zijn levenswerk van gemaakt. Ruim 336 pagina’s inspiratie met Cabin Porn (€ 10,99).
