Dat een oeroude boom mij kan ontroeren, heb ik aan mijn herkomst te danken. Niet alleen bezat ik vanaf dag één het boerderij DNA van mijn moeder, ook mijn jeugd op de ‘boskant’ liet onuitwisbare sporen na. De weilanden, het hooi, de bossen en slootjes, ik kon me er geweldig goed vermaken, samen met mijn nichtjes die eveneens het ‘groene gen’ hadden. Daarom zal ik de natuur altijd trouw blijven en haar redden, voor zover ik dat in één mensenleven kan. Bijvoorbeeld door mensen een podium te geven die me daarbij helpen. Met voorrang voor de mensen die ik persoonlijk ken, zoals Lida Hospers.
Lida is een van de vrouwen met wie ik regelmatig over de boeddhistische media in Nederland praat. Ze geeft meditatie lessen in het Leidse Shambala en weet erg veel over het boeddhisme.
En, ze houdt net als ik van de natuur. En wandelen.
Zo moet ik bij haar altijd denken aan het ‘bocht-snoepje’, vanwege een gesprek dat we hadden over jonge kinderen en wandelen. Want hoe krijg je kleuters zover dat ze vrijwillig een paar kilometer met papa en mama door het bos lopen? Lida vertelde mij over het snoepje dat ze haar kinderen in het vooruitzicht stelde, bij de bochten die in de verte zichtbaar waren. Ik was van mening dat het ook anders kon, met liedjes zingen, gekke verhaaltjes en heel veel mindfulness. En dus heb ik er alles aan gedaan om die snoepjes te omzeilen toen ik onlangs met mijn vierjarige zoon de avondvierdaagse liep. Dat ik met mijn toneelstukjes en indianen liedjes (‘daar boven op de berg’) enigszins voor gek stond, ben ik al bijna vergeten. De andere ouders niet helaas. En die dappere knul van me, vijf kilometer lopen zonder zakken snoep. Gelukkig had mama wel een granenkoek en een mandarijntje bij zich.
Nu hebben Lida en ik nog veel meer te vertellen dan anekdotes over wandelen en snoepjes, bijvoorbeeld dat Lida voor de natuur leeft.
En ons met de aarde wil verbinden.
Zo heeft zij zich verdiept in de methode van Joanna Macy, een Amerikaanse van wie ik al eerder onder de indruk was. Deze ecofilosofe en vredesactiviste is bekend van The Work that Reconnects (er is een uitstekende documentaire van haar werk gemaakt). Met deze methode van oefeningen, rituelen en inzichten leert ze ons dankbaarheid voor het leven, het respecteren van sterke emoties, verandering in waarneming en inzicht in hoe we verder kunnen gaan. In Nederland mag Manon Danker, een Nederlandse sociologe en milieukundige, het werk van Macy verrichten.
Lida vertelde me dat ze een weekend bij Manon had gevolgd en het geweldig vond. En daarom organiseert ze nu samen met Manon de tweede Nederlandse zomerworkshop onder de naam:
Het werk dat verbindt.
Voor twaalf mensen is er plek, een bijzondere groepservaring dus. Lida vertelt je er graag alles over. Alvast wat feiten op een rij:
- Tijd:
- vrijdag 13 juli 19.30 – 21.30 uur,
- zaterdag 14 juli 10.00 – 21.00 uur,
- zondag 15 juli 10.00 – 16.00 uur.
- Deelname is voor de hele workshop.
- Plaats: Shambhalacentrum, Geversstraat 48, 2342 AB Oegstgeest
- Kosten: 155 euro, incl. lunches en avondeten op zaterdag (dit dekt de onkosten, Lida en Manon hebben geen winstoogmerk)
ps: Lida helpt je graag met het vinden van een overnachting
