Wil je niet meer piekeren en heb je genoeg van het mentale gebabbel? Het is echt zonde om al dat negatieve denken met je mee te slepen. Ik heb het veel te lang gedaan. Daarom deel ik mijn ontdekkingen; zodat jouw overvolle brein sneller helder wordt dan het mijne destijds.
Vijftien jaar geleden zocht ik antwoorden voor mijn gepieker.
En dat was niet de eerste keer. Ik had me al vaker verdrietig gevoeld of onverklaarbaar leeg. Geen fijne leegte, maar een negatief gevoel dat me deed twijfelen aan mijn brein.
Zo herinner ik me levendig hoe ik op mijn twaalfde niet meer naar school durfde.
Zomaar, uit het niets. Het was avond en ik stond voor de spiegel in de badkamer, keek naar mijn gezicht en werd overvallen door een verlammende angst die mijn jeugdige brein en direct daarna mijn hele lichaam in beslag nam. Over en uit. Ik wist niet meer wat te doen. Mijn ‘spontane’ angst was het resultaat van eindeloos gepieker en spanning in mijn hoofd. Maar dat inzicht had ik toen nog niet. En dat ik me er niet mee hoefde te identificeren, wist ik al helemaal niet. Dat zou nog jaren duren.
En dus werd ik regelmatig overvallen door gepieker met kleine en grote angsten tot gevolg.
Vervelende emoties van leegte en schaamte. Allemaal gedachten die uiteindelijk in kracht afnamen dankzij de inzichten van filosofen, wetenschappers, schrijvers en spirituele leraren uit de hele wereld. Want ik ging op zoek. Ik probeerde allerlei technieken uit om het piekeren te stoppen. Uiteindelijk voelde ik me het meeste thuis bij meditaties en ademhalingsoefeningen voor volledig bewustzijn. Opgaan in het moment en leren te voelen dat alles goed is: ‘Ik ben waar ik zijn moet, met de mensen die bij me horen en aan het doen wat op dit moment juist is.’
Door bewuster te zijn koppelde ik mijn denken los van wie ik was.
Ik ontdekte dat gedachten en ook gevoelens komen en gaan, dat ik meer ben dan al dat gebabbel in mijn hoofd en zeker niet die chaos in mijn hart. Ik hoefde me er niet mee te identificeren. Ik bepaalde welke gedachten de moeite waard zouden zijn. Iets dat ik mijn zoontje van zes nu ook al leer. Want niks zo verdrietig als een kind dat in de war raakt door zijn eigen brein.
Je hebt altijd een keuze tijdens het denken.
Niet wat je meemaakt, wel wat je ermee doet in je hoofd: luisteren naar verwarrende gedachten of kiezen voor leuke ervaringen. Steeds vaker lukt het mij de positieve boodschappen te onthouden en de negatieve te laten voor wat het is. Zo neemt hun kracht af. Nog steeds word ik op de proef gesteld door een wirwar van stemmen in mijn hoofd, maar de angsten heb ik niet meer gehoord. Ze zijn er niet meer of in elk geval zo stil geworden, dat ze geen geluid meer maken.
Deze manier van zijn, mijn levenshouding, overstijgt iedere religie of godsdienst.
Het is een vorm zonder label, dat heeft het ook niet nodig. Al is dat niet makkelijk in onze westerse wereld die wordt gedomineerd door mentale begrippen en wetenschap. Zonder feiten geen waarheid, lijkt het credo te zijn.
Ik probeer me ondertussen te ontdoen van de mentale heerschappij.
Iets te zien zonder er een naam aan te geven, diep kijken en begrijpen zonder taal. Daarom heb ik de eerste maanden met mijn zoontje zo mooi gevonden, cruciaal voor onze band. Ik leerde hem te begrijpen via de blik in zijn ogen, de non-verbale signalen, het eenvoudige samenzijn. Vanuit gevoel.
Eigenwijs leven zonder label is iets waar ik vijftien jaar geleden al naar snakte.
Dat blijkt wel uit het boek dat mij toen fascineerde: Een nieuwe aarde, van spirituele leraar Eckhart Tolle. Toen ik het in 2005 voor de eerste keer las, kwam ik er moeilijk doorheen. Hoezo verlichting, de ontwaakte ik en de illusie van het ego? Ik vond het allemaal erg abstract en de woordenbrei veel te complex. Nu besef ik me dat Tolle heel veel lichtjaren verder was dan ik toen. Ik kon er weinig mee. Veel te verwarrend: terwijl ik richting en structuur nodig had, liet hij alle mentale begrippen los. Daar was ik nog niet klaar voor.
Nu, als veertiger, is er meer ruimte gekomen voor de yin kant van mijn mind, het vrouwelijke.
Het harde is afgezwakt, het mag allemaal wat minder gecontroleerd. Ik begin Tolle en zijn nieuwe aarde steeds beter te begrijpen: geloof heeft geen naam nodig en niemand past in een hokje. Dat wist ik al langer, maar ik schaamde me daarvoor, vooral als twintiger en dertiger. Het was namelijk geen fijn gevoel nergens aansluiting te kunnen vinden, ook al lijk je aan de buitenkant een allemansvriend.
Vandaag ben ik wijzer en leger zonder gepieker dankzij een vrije geest.
Ik zou niet anders meer willen, dit is wat het is. En op die manier kan ik me eindelijk oprecht verbinden met andere mensen, zonder masker, geen toneel. Want alles wat je over jezelf en anderen denkt, behoort tot de verwarrende stemmen in je hoofd. Het heeft geen enkele waarde of waarheid, alleen als je er zelf in gelooft.
Ik ben net zo uniek als dat ik gelijk ben.
Ik herken in de woorden van Tolle de behoefte om alle ongelijkheid los te laten. Spirituele verbinding in plaats van mentale afzondering. Ik denk aan het leven dat mij is gegeven. Dat magische ‘iets’. Niet het religieuze, maar het gevoel dat geen woorden heeft. Iets heel gewoons dat bijzonder wordt als je de nuchterheid met de spiritualiteit verbindt.
Zo was mijn opa, een nuchtere boerenzoon, spiritueler dan alle yogi’s bij elkaar.
Hij stond in contact met de natuur als geen ander, leefde met de dag en de seizoenen en had een groot bewustzijn. Hij voelde aan wat er speelde en maakte zich alleen zorgen als dat echt nodig was. Godsdienstig was hij zeker en ging op routine naar de kerk, maar hij gebruikte religie niet om zich beter te voelen dan anderen, of zich er exclusief mee te identificeren. Hij benutte de structuren van de godsdienst ten goede van zijn gezin en samenleving. Zo werd religie een voedingsbodem voor spiritualiteit. Heel aards en alles behalve zweverig.
Spiritualiteit is de verbindende factor die alle stromingen samenbrengt.
Ik begrijp Tolle nu veel beter dan jaren geleden en met een beetje geluk ben ik niet de enige. Vaak zorgt een wereldwijde crisis voor een nieuwe kijk op de aarde, op je manier van leven, en ontstaat de behoefte aan een groter zelfbewustzijn. De recente, wereldwijde corona chaos die iederéén raakt – en niet enkel een gebied zoals bij de Eerste en Tweede Wereldoorlog – dwingt je tot collectief ontwaken. En daar kun je iets mee doen. Afwachten is geen optie.
Al mijn inzichten zijn waardevol, maar ik moet er wel iets mee doen.
Zo kom ik steeds een stapje verder in dit leven door te oefenen, verschillende technieken uit te proberen, te vallen en opstaan . Ik kies voor de eenvoud in een nieuwe wereld zonder naam. Mijn brein moet nog wennen,maar het voelt alsof ik de mentale oorlog ga winnen.
Niet meer piekeren? Mijn persoonlijke tips voor jouw brein:
- Je bent meer dan je gedachten en gevoel.
- Gedachten komen en gaan, vertrouw hierop. Laat je daarom niet zomaar uit het veld slaan als je je rot voelt. Kom in beweging (bijvoorbeeld een kleine wandeling) en maak ruimt voor nieuwe gedachten.
- Waarheid bedenk je in jouw brein, wat je tegen jezelf zegt is niet objectief waar.
- Laat alle gedachten eens los en kijk om je heen zonder mentaal gebabbel.
- Zie de mensen om je heen alsof je ze voor de eerste keer ziet, maak opnieuw kennis vanuit liefde, niet vanuit angst.
- Heb je voortdurend last van angst, verdriet, leegte? Besef je dat je niet de enige bent, echt niet. De buitenkant van mensen, de emoties die je denkt te zien, zijn niet altijd de waarheid!
- Werk aan je goede gedachten en gevoelens door het verzamelen van foto’s, mensen en herinneringen op papier. Maak het zichtbaar en voed het positieve.
- Lees heel veel, zoek inspiratie in cultuur, kunst, muziek, geef je emoties de ruimte.
- Ga iets maken, zoek de elementen op (wind, water, vuur, aarde) en kom uit je hoofd.
- Denk functioneel, bijvoorbeeld om van A naar B te komen. Gebruik je brein waarvoor het bedoeld is, niet om eindeloos te piekeren.
- Zoek mensen, leraren die nu bij je passen. Leef niet in het verleden. Kies je eigen tempo. Alles is goed: plaats-tijd-mensen.
ps, rond mijn dertigste ontmoette ik Evert van de Ven (vanwege een wellness magazine dat ik toen maakte). Hij heeft erg veel ervaring met het werk van Tolle en geeft in Nederland en daarbuiten regelmatig retraites en workshops. Evert is een energieke man die je met een warme glimlach op je gemak stelt. Zijn activiteiten en inzichten kunnen je ook verder helpen.
Wat is de kracht van het nu? Dit!
Evert van de ven
