Ik stiekem getrouwd? Zo geheimzinnig dat zelfs mijn vriend het niet wist? Dat zou magie van de bovenste plank zijn. En toch, het had niet veel gescheeld. Met grote oogkleppen op plaatste ik een tijdje geleden een foto op Facebook. Mijn vriend en ik, braaf zittend in de kerk, met ons zoontje op schoot, volledig in trance dankzij de woorden van de heilige dienaar voor ons. Inderdaad, zonder context had dit intieme tafereel verdacht veel weg van een liefdevol huwelijk. Nou, ik heb het geweten zeg. En ik maar denken dat ‘de hele wereld’ had begrepen dat dit de doopsel-foto van onze zoon was.
Een vertekend beeld
Het was weer eens een prachtig gevalletje: hallo Didie, kruip uit je coconnetje! Soms zit ik namelijk zo diep ingegraven in mijn eigen hoofd, dat ik even vergeet dat de buitenwereld in een andere flow zit. Ik was zo vol van de doop, dat ik voorbij ging aan het feit dat één enkele foto uit een reportage niet zomaar op zichzelf kon staan.
Nog steeds ongehuwd
Mijn vriend en ik hebben er de grootste lol om gehad. De digitale felicitaties stroomden binnen. Zelfs van getuigen die nooit getuigen waren geweest. In dat opzicht werd ons ‘huwelijk’ bizar bijzonder. En een tikkeltje hilarisch, hetgeen misschien wel een perfect uitgangspunt is voor de echte grote dag. Want ja, daar kan ik niet zomaar aan voorbij gaan. Ik heb een gezin, maar ben ongehuwd. In dat opzicht was ik blij dat we überhaupt nog de kerk in mochten voor het doopsel.
Vol overgave trouwen
Mijn ‘niet-getrouwd-zijn’ is het gevolg van een hectisch leven. Trouwen doe je met overgave. En niet omdat het tijd is. Nee, ik wil er helemaal klaar voor zijn. Ruimte in mijn hoofd en hart om alle emoties ten volle te beleven. Net als de doop. Want sinds ik ‘volwassen’ ben, is dat één van de weinige gebeurtenissen geweest waarop ik ‘middenin’ het moment stond.
Trouwjurken op papier
In gedachten ben ik overigens al heel wat keertjes getrouwd. Sinds de kleuterschool ben ik verzot op trouwjurken en heb ik talloze varianten geschetst. In alle kleuren en vormen. Sterker nog: ik heb zelfs een heuse trouwjurk gedragen! Helaas was ik toen niet de enige: met vijf meiden stonden we model als bruid in de spelshow Love Letters van Linda de Mol. Iedere bruid miste een accessoire en de deelnemers aan de show moesten raden wat het was. Gelukkig ontbrak er bij mij slechts de sluier en niet de hele jurk…
Tot op heden is het daarbij gebleven. Omdat het zo gelopen is. Maar ik weet zeker dat de ‘verwarrende’ doopfoto ooit een ‘echte’ opvolger krijgt; waarbij de ceremonie zich niet afspeelt bij het doopvont, maar naast het altaar. Met evenveel overgave en liefde. Misschien zelfs wel op dezelfde plek, maar… in die ene droomjurk.
