Zoeken wat je raakt. Een weg zonder voorschriften. Maar, het vinden ervan geeft mij een voldoening die raakt aan de magie van het leven. Misschien verklaart dat tegelijkertijd waarom ik het niet ‘zomaar’ vind. Ik kan overvallen worden door een emotie die als donderslag bij heldere hemel mijn hart breekt. Maar het bewust ervaren van die emotie, beseffen waar die plotseling vandaan komt en het verwerken ervan op het palet aan emoties dat ik rijk ben, is een voortdurende uitdaging. Ik heb wel gemerkt dat de puzzelstukjes in onverwachte hoeken gevonden worden als ik ervoor opensta;
Een puzzel waarvan ik vooraf niet weet uit hoeveel stukjes die bestaat.
Kunst die je raakt
Een tijdje terug las ik een artikel over kunstverzamelaars. Daarin refereerde een jonge vrouw aan de woorden van haar vader. Hij had haar geleerd dat de kunstwerken die haar ‘raken’, perfect illustreren wat zíj als mooi beschouwt. Hij had gelijk. Waarom kan ik mijn hart ophalen aan De Amandelbloesem van Van Gogh, terwijl een vriend van mij De Schreeuw van Munch adoreert? En toch bijzonder dat ik gelukkig word van de heartbeats in electro dance muziek, terwijl diezelfde vriend zich maar al te graag verliest in de teksten en klanken van Britse popmuziek.
Jouw verhaal
De mensen, kleuren, geuren, dingen en dieren die je persoonlijk raken, vormen samen een levendig verhaal dat als blauwdruk dient voor je DNA. Als je alles op een rij zet, ontdek je gaandeweg verbanden tussen je persoonlijke voorkeuren. Als voorbeeld: geen enkel interieur van mij was ooit gedomineerd door rood of grijs. Evenmin de kunstwerken die ik prachtig vind. Verder: ik ben een groot liefhebber van impressionisme. Ik gaf vroeger spreekbeurten over Marilyn Monroe en tijgers. En welke dvd box heb ik al tig keer gezien? Marilyn Monroe klassiekers. En wat blijkt: mijn whatsapp afbeelding is een snowleopard. Een opvallende karaktertrek van snow leopards? Het zijn einzelgängers die ‘pieken’ in de donkere uren. Aldus DNA Didie.
Sta open voor de kleine dingen die je echt raken.
Breng ze in verband met alles dat zich heeft genesteld in je brein en reflecteer op de ‘toevalligheden’ uit je jeugd. Voor je het weet zit je middenin een ongelooflijk spannende ontdekkingsreis. Persoonlijk moet ik rust om me heen bouwen of me bevinden te midden van eindeloze vergezichten om deze reis te kunnen maken. Maar goed, ik ben dan ook niet voor niets opgegroeid tussen weilanden en bossen. Mocht je zelf zijn opgegroeid te midden van gezellige speelveldjes of kunstzinnige woongroepen, dan heb je vast en zeker een andere wereld nodig om te worden betoverd. Zo’n vertrouwde omgeving maakt je zoektocht net even wat makkelijker. Maar, eenvoudig hoeft het niet te zijn.
Want een DNA mag zo complex zijn als het leven zelf.
Didie Schackman
ps: de foto is gemaakt door de Spaanse Joel Filipe. Hij is gek op web interfaces en digitale kunst.
