In twee dagen Londen heb ik meer geleerd dan ik in een paar jaar Breda kon vermoeden. Ik ben dolgraag thuis, maar die momenten waarop ik enigszins zenuwachtig uit mijn comfortzone treed en alleen op reis ga, geven dikwijls meer inzichten dan ik thuis voor mogelijk houd. Soms heb je voor een flinke portie zelfkennis maar twee dagen nodig en dat is hartstikke handig als je een druk gezinsleven hebt.
Alleen op pad in Londen
Ik had mezelf een cadeautje gegeven voor mijn nieuw verkozen ondernemerschap in de vorm van een fotografie workshop bij mijn heldin Emily in Londen. Om de volle dag mee te kunnen maken vertrok ik een dag eerder naar Londen waar ik in een hotel verbleef. Tot zover niks aan de hand, ik heb wel vaker alleen gereisd, maar het trauma van een solo overnachting in Mexico ooit waarbij een vreemde man mijn kamer middenin de nacht bezocht, maakt iedere hotelnacht nog steeds een zware beproeving.
Alleen in een hotel
Argwanend bekeek ik de conciërge die mij de hotelkamer wees. Wat bleek: rechtstreeks naast zijn receptiehokje. De man was de vriendelijkheid zelve, maar niets kon mijn gerust stellen. Als geluk bij een ongeluk was de douchekop kapot en kreeg ik na enig aandringen een nieuwe kamer. Op de eerste etage met balkon. Opgelucht, want ik was naast een veilige afstand tot de hoofdingang een vluchtroute rijker. Dat ik vervolgens niet heb geslapen omdat de muren van papier bleken te zijn en het bed van beton doet er even niet toe. Op dergelijke ongemakken had ik me psychisch al voorbereid.
Ongemakken in je eentje
Londen is duur en wat kun je verwachten voor 65 euro? Een waxinelichtje en vers geplukte bloemetjes zouden mijn nachtelijke onrust verlichten. Zoveel zelfkennis had ik al verworven. En dat gebeurde ook. Het waren juist de middag van aankomst en de dag erna die mij een ongemakkelijk gevoel gaven. Uiteindelijk leerde ik daardoor meer dan ik tijdens een gezellig weekendje thuis kon verwachten.
Rust in Londen
Op de middag van aankomst had ik drie keuzes: Londen centrum in voor de winkels, met de metro naar de grootste attracties of geheel blanco mijn eigen weg volgen. En dat laatste deed ik, op weg naar de ‘zuurstof’ van Londen in Regent Park en Primrose Hill. Ik kan je melden: wat een verademing! Natuur, ruimte, ontspanning, vermaak, gezinnen en… mensen alleen. Het deed er niet toe in welke hoedanigheid je het park betrad, leven en laten leven. En wat voelde dat goed zeg. Geen winkel of attractie die mij hier nog weg kon krijgen. Ik hield het urenlang vol al wandelend met mijn fotocamera in de hand. Het was zelfs al even na tienen toen ik op mijn hotelkamer arriveerde, en ja, de conciërge was ik al lang vergeten:
Ik was geland.
Zin in het avontuur
Na een nacht vol hoestende en proestende medebewoners en loslopend wild op de straat, sprong ik om zes uur ’s ochtends met goede zin uit bed. Dat is behoorlijk uniek voor mij (avondmens), maar ik had zin in de dag! Op naar mijn cadeautje, de workshop. En juist omdat ik vroeg was opgestaan had ik alle tijd voor een douche, een gezond ontbijtje en een uitgebreide wandeling in de Londense ochtendzon. Dat kreeg ik er zomaar gratis bij.
Thuis voelen in een andere stad
Na enig logistiek uitzoekwerk belandde ik in Zuid-Londen waar ik samen met zes andere foto-fans de Makelight studio van Emily betrad. Ruimte, licht, kleur en talloze fotografie accessoires; ik voelde me er gelijk thuis. Zo’n plek waar ik al jaren van droom, maar waarvoor ik (nog) te solo ben om ‘m in te vullen.
Creatieve zelfkennis
Toen we eenmaal met de fotografie startten, kwam ik er al vrij snel achter dat ik een creatieve ruimte en eigenzinnige mensen geweldig vind, maar fotografie en styling een vak is! En dat had ik al vaker ervaren vanwege eerdere zelfkennis die ik had opgedaan. De juiste items bij elkaar zoeken om er vervolgens een verhaal mee te vertellen én in het juiste licht en standpunt te fotograferen vraagt het vakmanschap van twee mensen en die heten geen van beiden Didie. Ik kreeg het plaatje niet rond. Na enige vertwijfeling kwam ik erachter waarom.
Eenvoud als kracht
Het voelt voor mij niet goed om kunstmatig ‘spullen’ samen te stellen en als kloppend geheel te fotograferen. Ik meen oprecht dat objecten de schoonheid al in zich dragen en geen bewerking nodig hebben. Daarom kies ik dikwijls voor de eenvoud en puurheid van bestaande elementen: de kracht van een bloemblad, de lichtval op een kop koffie of de kleur van een verweerd kastje. Neemt niet weg dat ik grote bewondering heb voor de stylisten en fotografen die de bloemrijke taferelen met alle accessoires wel in één foto kunnen vangen, want ik weet inmiddels hoe moeilijk dat is.
Leven in aandacht
Tegelijkertijd viel bij mij het kwartje waarom ik regelmatig droom van een strandhuisje in Zeeland of een oude boerderij in de Provence: omdat ik eenvoudig en puur wil zijn zodat er meer ruimte en tijd overblijft om aandachtig te leven. Op die manier kan ik de 24 uur die ik iedere dag cadeau krijg intens ervaren. Want de aandacht voor vandaag bepaalt tegelijkertijd hoe ik het verleden verwerk én hoe de toekomst eruit gaat zien.
Creatieve inspiratie
Het is natuurlijk de uitdaging om die eenvoud binnen je huidige bestaan voor elkaar te krijgen zonder dat je telkens vlucht om je te ontdoen van de ballast. Daarmee verplaats je slechts alle onrust in plaats van deze te omarmen en te accepteren. Overigens wil ik niet zeggen dat iedere reis een vlucht is, want ik weet inmiddels ook dat ik het nodig heb voor mijn creatieve inspiratie.
Het hart zoekt
Terug naar de studio: na enige tijd viel mijn oog op de boekenkast met prachtexemplaren en internationale tijdschriften. Ik noteerde de namen van de meest indrukwekkende items voor mijn persoonlijke ‘wishlist’. Het prachtige styling boek ‘the heart wanders’ begon ik zelfs ter plekke te lezen. Daar was Didie. Gek op woorden en boeken. Vorm en inhoud. Schrijven en mijn hart openen. De camera lachte mij toe en maakte zich ondergeschikt aan de dag.
Behoefte aan eenvoud
Na afloop zei ik tegen Emily: “Ik ben iemand die oprecht gelooft dat wij alle schoonheid in ons dragen. Ik heb hier mijn zelfkennis bijgespijkerd. Daarmee wil ik zeggen dat ik mijn behoefte aan eenvoud zal omarmen.” Ze begreep precies wat ik bedoelde en vond het geweldig voor me. Ondertussen moest ik mijn tas inpakken voor de reis huiswaarts. We gaven elkaar een knuffel. “Vanavond lekker genieten van je gezin hè”, riep ik haar nog na terwijl ik naar buiten rende om mijn trein te halen.
Wil je ook zelfkennis opdoen en genieten van Londen?
Nog wat korte Londen city tips:
- De trein is geweldig. Met drie uur treinreizen ben je vanuit Rotterdam in hartje Londen (Thalys & Eurostar).
- Met de trein door de kanaaltunnel leek me vreselijk (claustrofobisch) maar de tijd vliegt voorbij en het is helemaal niet eng
- Bespaar niet op je hotelkamer. Onder de 100 euro is te mooi om waar te zijn.
- Oordoppen. Doen!
- Plek over in je rugzak of trolley? Je eigen kussen mee.
- Vergeet de metro en ga een dag geheel doelloos wandelen in Regent Park, Primrose Hill en nabijgelegen wijken. Ontspanning in de luwte van de stad.
- Londen en lente! Op willekeurige plekken staan de meeste prachtige bomen en struiken in bloei. En ze ruiken nog fantastisch ook!
- Fotografeer details van landschappen, mensen en gebouwen en ga eens door je knieën of kijk omlaag. Verrassende plaatjes liggen op je te wachten.
- Ook al is het verleidelijk alles vast te leggen op camera, neem ook de tijd om gewoon rond te kijken zonder apparaat in de hand.
